Με πόση σοφία ο Πανάγαθος Θεός δημιούργησε τα στοιχεία αυτά της φύσης! Το πράσινο, τα δέντρα και τα λουλούδια, οι άκακοι αυτοί φίλοι μας, εμφανίστηκαν στη γη από τότε που δημιουργήθηκε ο κόσμος.
Από τότε μέχρι σήμερα, μας προσφέρουν άπειρες υπηρεσίες συνέχεια και χωρίς ανταμοιβή. Οι βλαστοί τους αποτελούν την τροφή πολλών ζώων, ενώ οι καρποί τους είναι απαραίτητο συμπλήρωμα της τροφής των ανθρώπων.
Πολύ εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς τη γύμνια και την ερήμωση του πλανήτη μας χωρίς την ύπαρξη του πράσινου και των λουλουδιών. Θα υπήρχε ζωή χωρίς το πολύτιμο οξυγόνο που μας προσφέρει το πράσινο; Ασφαλώς όχι.
Εκτός όμως, από τις τόσες ωφέλειες που μας προσφέρουν, ομορφαίνουν και το φυσικό περιβάλλον μας. Πόση ανακούφιση νιώθει ο άνθρωπος της πόλης, αντικρίζοντας το ολοπράσινο φόρεμα της φύσης! Πόσο όμορφα είναι τα λιβάδια την Άνοιξη, που φορούν το πολύχρωμο χαλί των λουλουδιών.
Πόση χαρά, πόση ξεκούραση και πόση αγαλλίαση νιώθει ο άνθρωπος να τον πλημμυρίζει, όταν βρεθεί σε ένα ανθισμένο περιβόλι με μυριόχρωμα άνθη και μεθυστικές ευωδιές που γεμίζουν τον αέρα!
Το πράσινο και τα λουλούδια δίνουν πολλά στον άνθρωπο και ζητούν μόνο ένα. Μας ζητούν να τα προστατεύσουμε. Πρέπει λοιπόν εμείς να μην αρνηθούμε τη χάρη που μας ζητούν. Γιατί αν σκεφτούμε την ωφέλεια που μας παρέχουν, θα δούμε πως έχουμε καθήκον και υποχρέωση να τα προστατέψουμε.
Εκτός απ’ αυτά, πρέπει όλοι να προσπαθήσουμε ώστε όλοι οι τόποι να γεμίσουν με κάθε είδους φυτά, από τα πιο χαμηλά ως τον περήφανο πεύκο και το πανύψηλο έλατο. Τότε ακριβώς, θα απολαύσουμε την ομορφιά και τη χαρά της φύσης και τα πλούσια αγαθά που μας προσφέρει.
Ο κήπος μου
Πριν από λίγους μήνες πραγματοποιήθηκε ένα παλιό μου όνειρο. Εγκατασταθήκαμε μόνιμο στο σπίτι που είχαμε στην εξοχή.
Είναι ένα μικρό συμπαθητικό σπιτάκι που του κάναμε απαραίτητες προσθήκες και επιδιορθώσεις, για να μετατραπεί σε μόνιμη κατοικία. Είναι βέβαια, μακριά απ’ την πόλη κι αυτό δεν είναι τόσο πρακτικό, αλλά έχει το μεγάλο χάρισμα να έχει μιαν αρκετά μεγάλη έκταση γύρω του γεμάτη δέντρα και πρασινάδας.
Ένα μικρό τμήμα αυτής της έκτασης, το πήρα «υπό την προστασία μου» και ανέλαβα να το μεταμορφώσω σ’ έναν μικρό παράδεισο.
Στην αρχή, ήταν ένας χερσότοπος πνιγμένος στους θάμνους και στα αγριόχορτα. Με τη δική μου θέληση όμως και τη σκληρή δουλειά, άλλαξε σιγά σιγά όψη. Ξεχέρσωσα και καθάρισα τον τόπο τριγύρω. Ύστερα έσκαψα καλά το χώμα να γίνει αφράτο και διαμόρφωσα τον τόπο χωρίζοντάς τον σε βραγιές και διαδρόμους. Μετά φύτεψα τους σπόρους από κάθε λογής φυτά και λουλούδια. Τέλος, φρόντιζα να ποτίζω σε κανονικά διαστήματα.
Έτσι, σε λίγο, ξεπετάχτηκαν τα πρώτα φύτρα από τη γη που άρχισαν να μεγαλώνουν μέρα με τη μέρα, ώσπου πήραν το τελικό τους σχήμα και τη σημερινή τους μορφή. Ένα παχύ, απαλό στρώμα χλόης καλύπτει το μεγαλύτερο τμήμα της επιφάνειας. Τα γαρίφαλα, οι βιολέτες και οι πανσέδες σκορπούν το άρωμά τους και τα εκτυφλωτικά τους χρώματα.
Στους πασσάλους που έχω τοποθετήσει γύρω γύρω τα αναρριχητικά σκαρφαλώνουν προς τα ύψη. Δίπλα αστράπτουν από δροσιά και ομορφιά οι γαρδένιες, οι μπιγκόνιες και οι ορτανσίες. Τα κοιτάζω κι αισθάνομαι αφάνταστη ευχαρίστηση και περηφάνια. Χάρη στις δικές μου φροντίδες έγιναν όλα. Δεν περνάει μέρα που να μην ασχοληθώ μαζί τους. Ποτέ δεν τα αφήνω να διψάσουν, ούτε τη γη να διαμαρτυρηθεί. Πόση ικανοποίηση νιώθω όταν τα ποτίζω ή τα σκαλίζω! Θαρρώ πως είναι ζωντανές υπάρξεις που εξαρτώνται από μένα και έχουν την ανάγκη μου για να διατηρηθούν στη ζωή.
Γι’ αυτό είμαι τόσο δεμένος μαζί τους και τα αγαπώ τόσο πολύ. Μου προσφέρουν την ομορφιά τους αλλά και το συναίσθημα του δημιουργού, που είναι υπεύθυνος για τα δημιουργήματά του.
Και αυτή η υπευθυνότητα, που είναι για μένα μια πρωτόγνωρη εμπειρία, μου ολοκληρώνει την προσωπικότητα και με ωριμάζει γρηγορότερα.
Ανδρέας Φ. Βασιλείου
Επίτιμος Σχολικός Σύμβουλος, Ειδικός Παιδαγωγός, Πολιτικός Επιστήμονας