Τις αντιρρήσεις του για δύο έργα του Τεχνικού Προγράμματος του Δήμου Βριλησσίων εκφράζει με επιστολή του στην «ΑΜΑΡΥΣΙΑ» ο δημότης Βριλησσίων Λουκάς Χονδρός, Πολιτικός Μηχανικός ειδικότητας υδραυλικών έργων. Η επιστολή του είναι η εξής:
«Φιλοδοξία του εκάστοτε δημάρχου είναι «να αφήσει πίσω του έργο», πράγμα βεβαίως θεμιτό διότι έτσι, πρώτον, καταξιώνεται στη συνείδηση των πολιτών και δεύτερον, εγγράφεται στο πάνθεον της αιώνιας δόξας από τις επερχόμενες γενιές. Χώρια δηλαδή που εξασφαλίζει εσαεί θέση ανάρτησης της φωτογραφίας του σε περίοπτους δημοτικούς χώρους.
Έτσι δεν είναι; Τους δημάρχους τους θυμόμαστε απ’ τα έργα που μας «χάρισαν». Έργα καλά που καλυτέρεψαν την καθημερινότητά μας, έργα μέτρια, ή και εντελώς άχρηστα που μας έκαναν τη ζωή πιο δύσκολη κι άφησαν πίσω τους χρέη και ατασθαλίες.
Ο «καλός» ο δήμαρχος, αν και ψηφίζεται για το συγκεκριμένο προεκλογικό του πρόγραμμα, όταν έλθει εν τη εξουσία του, σπανίως το τηρεί. Συνήθως επιδίδεται σε ενέργειες και έργα που θα του εξασφαλίσουν τη σίγουρη επανεκλογή του. Αντίστοιχα, προεκλογικές υποσχέσεις που, ενδεχομένως, μπορεί να δυσαρεστήσουν έστω και μικρή μερίδα δημοτών, παραπέμπονται ανάλαφρα στις ελληνικές καλένδες.
Έτσι, δεν είναι ασύνηθες που στα ετήσια Τεχνικά Προγράμματα παρεισφρύουν και έργα περίεργα, αμφίβολης αποτελεσματικότητας, υψηλού όμως κόστους, τα οποία δεν φιγουράρουν στο προεκλογικό πρόγραμμα ή αναφέρονται γενικώς πλην ασαφώς, ώστε να εκλαμβάνονται κατόπιν κατά το δοκούν.
Οπότε αναδύεται το ερώτημα: Γιατί οι πολίτες, οι οποίοι πληρώνουν δημοτικούς φόρους και τέλη, στερούνται τη δυνατότητα να έχουν λόγο και άποψη για έργα που επιδρούν άμεσα στην καθημερινότητά τους και τα οποία στο κάτω-κάτω γίνονται με δικά τους λεφτά;
Με κάποιες τέτοιες σκέψεις, έμπλεοι καλών προθέσεων αλλά και συγκρατημένης περιέργειας, δυσκολευόμαστε ειλικρινά να αντιληφθούμε την εμμονή και επιμονή της πλειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου σε δύο συγκεκριμένα Έργα του τρέχοντος Τεχνικού Προγράμματος.
Το ένα αφορά την «Ανάπλαση οδών, μετατροπή τους σε οδούς ήπιας κυκλοφορίας και συνοδευτικές κυκλοφοριακές ρυθμίσεις» των περί την πλατεία Ελευθερίας οδών Ομήρου, Θέτιδος, Αίαντος και Αναλήψεως μέχρι Γράμμου και το άλλο τις «Δεξαμενές ανάσχεσης των πλημμυρικών παροχών στον προαύλιο χώρο του 2ου Γυμνασίου – 2ουΛυκείου» με ταυτόχρονη φύτευση των δωμάτων των δύο σχολικών κτηρίων».
Το χειρότερο είναι εχθρός του καλού
Στο πρώτο έργο προβλέπονται επέκταση του πλάτους των πεζοδρομίων με αντίστοιχη μείωση του πλάτους του οδοστρώματος σε 3,20 μ, απαγόρευση κυκλοφορίας «αλλοδαπών» οχημάτων, απαγόρευση στάθμευσης, ειδικές διαβάσεις, ράμπες χρωματιστές και λοιπά περιβαλλοντικά αξεσουάρ ακριβών προδιαγραφών, που εξάπτουν όμως τη φαντασία του καλού καγαθού δημότη.
Σκοπός του έργου είναι «η περί την πλατεία τόνωση της ασφαλούς επισκεψιμότητας και της επιχειρηματικότητας αλλά και η ενίσχυση της κινητικότητας των πεζών «που σήμερα δεν υπάρχει (!)’’»
Μια επιτόπια περιήγηση όμως, μας βεβαιώνει για το ακριβώς αντίθετο: η υφιστάμενη σήμερα κατάσταση απορρίπτει πλήρως το σκοπό και την αναγκαιότητα του έργου, διότι:
• τα πεζοδρόμια είναι ήδη πλατειά και άνετα και εξυπηρετούν θαυμάσια την έντονη κινητικότητα των πεζών.
• ο εξοστρακισμός των θέσεων στάθμευσης δεν είναι καθόλου «ήσσονος σημασίας», αντίθετα, θα δώσει τη χαριστική βολή στην ευάριθμη πλην ήδη ασθμαίνουσα επαγγελματική δραστηριότητα (Σχολεία, ιατρεία, φαρμακεία, φροντιστήρια, επαγγελματικά στούντιο, Ταχυδρομείο, καταστήματα, κ.λ.π.).
• οι ράμπες και οι χρωματιστές προσβάσεις δεν ωφελούν σε τίποτα τους ηλικιωμένους και τους ανήμπορους, που θέλουν κάνουν τις δουλειές τους, ενώ η πρόσβαση στο Ταχυδρομείο θα πρέπει μάλλον να αποκλείεται …
Τότε προς τί όλος αυτός ο δημιουργικός οίστρος των «αναπλάσεων», «ρυθμίσεων», «αναβαθμίσεων», κ.λ.π.; Μα… απλούστατα για να δουλέψουν μπαρ, καφετέριες, φαγάδικα, κ.λ.π. για να γίνει πράξη το σύνθημα «τραπεζάκια έξω–τραπεζάκια παντού–μια πλατεία πολλά φαγάδικα»!
Και, βεβαίως για τη συμπαθή τάξη των εργολάβων…
Αλήθεια, …πόσο περίπου θα πάει τελικά το κόστος;