Το Εκπαιδευτικό Σύστημα στην Ελλάδα, στηρίζεται, βασικά, πάνω σε μια δωρεάν, Δημόσια παροχή μορφωτικών γνώσεων από Δημόσιους Λειτουργούς (Νηπιαγωγούς, δάσκαλους, Καθηγητές) σε Κρατικά Εκπαιδευτήρια.
Τα χρόνια της υποχρεωτικής φοίτησης, δεν μπορεί να είναι λιγότερα από εννιά (9).
Η Ανώτατη Εκπαίδευση, παρέχεται από Δημόσιους Λειτουργούς (Καθηγητές) σε Κρατικά Εκπαιδευτήρια, που αποτελούν ξεχωριστά Νομικά Πρόσωπα Δημόσιου Δίκαιου (Ν.Π.Δ.Δ.) υπό την εποπτεία και την οικονομική στήριξη του κράτους.
Όλα αυτά -και αρκετά άλλα-, αναφέρονται στο Άρθρο 16 του Συντάγματος της χώρας μας.
Έτσι -εάν παραβλέψουμε κάποιες «περιφερειακές» δαπάνες στα χαμηλότερα στάδια της Εκπαίδευσης, που επιδεινώνονται στα φροντιστηριακά έξοδα των τελευταίων τάξεων του Λυκείου -, όλη η εκπαιδευτική πυραμίδα στην Ελλάδα (προσωπικό, κτίρια, όργανα, κλπ.) επιβαρύνει το κράτος, δηλαδή το σύνολο των κατοίκων της χώρας. Δηλαδή, ο κάθε φορολογούμενος καταβάλλει τους φόρους του, ένα τμήμα των οποίων αφιερώνεται στη Δημόσια Εκπαίδευση.
Αυτό σημαίνει, ότι Εσείς κι Εγώ «επενδύουμε» πάνω στα παιδιά μας/ εγγόνια μας και στη μόρφωσή τους και αναμένουμε ότι κάποια στιγμή αυτή η «επένδυσή» μας θ΄ αποδώσει, σ΄ όφελος της κοινωνίας και της χώρας μας. Ότι θα εκπαιδεύσουμε καλύτερους πολίτες και καλύτερους επιστήμονες, που θ΄ αναβαθμίσουν το μέσο επίπεδο νόησης και παιδείας της κοινωνίας μας και θα καταστήσουν τη χώρα μας πιο ανταγωνιστική και πιο οικονομικά ανεξάρτητη, μέσα σ’ αυτήν τη θύελλα που οι Αμερικανοί ονόμασαν, ευσχήμως, «Παγκοσμιοποίηση» αντί του ορθού «Αμερικανοποίηση».
Και, ξαφνικά, ακούς και βλέπεις ν΄ αναφέρεται από αρμόδια χείλη ότι τα τελευταία χρόνια ξενητεύθηκαν άνω των 200.000 νέοι, ως επί το πλείστον, επιστήμονες ή ειδικευμένοι.
Και σκέφτεσαι: «Πάει η «επένδυσή» μου! Εκεί που περίμενα ν΄ αναπτύξω μια γενιά από καλύτερους γιατρούς / μηχανικούς / μαθηματικούς / φυσικούς / ερευνητές και, γενικά, ν΄ αναπτύξω το μέσο επίπεδο του δημόσιου υπάλληλού μου (εφοριακού, καθηγητή, αστυνομικού, κλπ), τώρα, όλους αυτούς τους «χάρισα» σε ξένες κοινωνίες, «έτοιμους»! Κι αυτές οι κοινωνίες / κράτη, δεν έχουν «ξοδέψει μία» για τους «έτοιμους» επιστήμονες, που εγώ, εμμέσως, τους «χαρίζω»!»
Μήπως θάπρεπε να ξανασκεφτώ το «πώς» και από «ποιους», έφτασα στο σημερινό μου χάλι;
Μήπως θάπρεπε να ερευνήσω κι αποδώσω ευθύνες στην κάθε κυβέρνηση, που εγώ εμπιστεύθηκα και εξουσιοδότησα να διαχειριστεί «τα κοινά»;
Μήπως θάπρεπε να καθαιρέσω τα οδωνύμια π.χ. «Λεωφόρος Κων/νου Καραμανλή», ή «Λεωφόρος Ανδρέα Παπανδρέου» κλπ.;
Αρκετές ανιστόρητες ανοησίες έχω κάνει με την απαθανάτιση προδοτών, εγκληματιών και ανικάνων, παλαιοτέρων εποχών: π.χ. «οδοί, Θεόδωρου Δεληγιάννη, Μαυρομιχαλαίων, Δημητρίου Γούναρη, κλπ.». Μόνο στον, φερόμενο ως προδότη των Θερμοπυλών, Εφιάλτη, δεν αφιέρωσα δρόμο ή πλατεία! Μήπως θάπρεπε τα διάφορα Δημοτικά Συμβούλια να επανεξετάσουν τα οδονύμια των περιοχών τους;
Μήπως θάπρεπε ο απόφοιτος κάθε σχολής να δεσμεύεται να εργαστεί για, υποχρεωτικά, … πέντε χρόνια, πριν να έχει το δικαίωμα να ξενιτευθεί; Ή να εξαγοράσει αυτήν την υποχρέωσή του απέναντι στο Δημόσιο (Κράτος) έναντι συγκεκριμένου ποσού ετησίως, για πέντε χρόνια;
Έχουμε χειροπιαστό το παράδειγμα των Στρατιωτικών Σχολών, που ο/η απόφοιτος έχει υποχρέωση να παραμείνει στο στράτευμα, αμειβόμενος /η, για ορισμένα χρόνια.