Από τη στήλη ΕΠΕΑ ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ | Γράφει ο Άγγελος Πολύδωρος
Καμία σχέση ο τίτλος με τα υπόλοιπα. Μου αρέσει όμως η… δημιουργικότητα. Η φράση δόθηκε ως απάντηση από τον Γενικό Γραμματέα του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, όταν ρωτήθηκε αν ολοκληρώθηκε επιτυχώς η στεγανοποίηση του «Αγία Ζώνη ΙΙ».
«Σχεδόν απολύτως». Δυο επιρρήματα που περιλαμβάνουν δύο απαντήσεις. Είμαστε απολύτως βέβαιοι, δηλαδή «σίγουρα», «ολοκληρωτικά». Αλλά και σχεδόν βέβαιοι, που σημαίνει «όχι ακριβώς» «περίπου», «πάνω κάτω».
Όταν με ρωτούσαν «Ποια εποχή είναι καλύτερη; Αυτή που ζεις σήμερα, ή εκείνη που πέρασες ως παιδί;», απαντούσα αυτή που ζω σήμερα.
Διαθέτω μέσα, που όταν ήμουν παιδί ούτε που είχα φανταστεί. Επικοινωνώ με τα ξαδέλφια μου στην Αυστραλία (τα βλέπω κιόλας), όποια στιγμή θέλω κι ας υπάρχει διαφορά ώρας. Έχω ένα τηλέφωνο πάντα στην τσέπη μου και δεν τρέχω από εδώ κι από κει όταν το ακούω, το χρησιμοποιώ και ως λεξικό, ή εγκυκλοπαίδεια ή και ως χάρτη όταν πηγαίνω εκδρομή. Έχω άφθονα μέσα συγκοινωνίας για να πάω οπουδήποτε στην πόλη. Μπαίνω σε ένα πολυκατάστημα και τα έχω όλα, βγαίνω στο δρόμο και πατάω «επί της ασφάλτου» (θυμήθηκα τώρα, ότι λόγω των χωματόδρομων, έξω από κάθε είσοδο σπιτιού υπήρχε πάντα ένας λασπωτήρας για να καθαρίζουμε τα παπούτσια μας πριν μπούμε) και πολλά άλλα που δεν μου έρχονται στο νου όπως γράφω.
Οι νεότεροι που με άκουγαν ενθουσιάζονταν και αμέσως στρέφονταν σε γονείς ή γενναιόδωρους θείους: «Είδες; Γι’ αυτό πρέπει να μου αγοράσεις iphone» (στην καλύτερη) ή «αυτοκίνητο» (στη χειρότερη) ή «γι’ αυτό πρέπει να με αφήσεις να πάω στο Λονδίνο στη συναυλία της Ριάνα. Θα κάνω και τα ψώνια μου» (στην πιο ακραία περίπτωση).
Οι μεγαλύτεροι πάλι, εκνευρίζονταν. «Έλα καημένε. Δεν σου άρεσε που βγαίναμε στα πεζοδρόμια και κουβεντιάζαμε, συγκεντρωνόμαστε στις γιορτές και τα λέγαμε από κοντά, είχαμε μια επαφή, ψωνίζαμε και συζητούσαμε με τον έμπορο, δίναμε μεγαλύτερη σημασία στο φυσικό περιβάλλον. Έχουμε αποξενωθεί πια με αυτά τα μοντέρνα και απρόσωπα εμπορικά καταστήματα».
Τι να απαντήσω; Σκέφτομαι…
Είμαι απόλυτα βέβαιος, πως όταν πηγαίναμε σε συναυλίες δεν θα βρισκόταν κάποιος τρελός, ή φανατικός θρησκευόμενος από άλλη χώρα, που με ένα καλάσνικοφ θα άρχιζε τις «βολές κατά ριπάς» (όπως λέγαμε στο στρατό) πάνω στο ακροατήριο.
Είμαι σχεδόν σίγουρος, πως οι νέοι καλά περνούν, όπως περνούν σήμερα (κι εγώ μαζί τους) «που τα έχουμε όλα».
Γι’ αυτό είμαι και υπέρ του οκταπύρηνου iphone, ή του tablet, αλλά και του TaxiBeat που η κυβέρνηση προσπαθεί να καταργήσει. Ξέρεις τι είναι να γνωρίζεις εκ των προτέρων τι όχημα θα σε πάει στον προορισμό σου και με ποιόν οδηγό;
Με τρομάζει μόνον, που υπάρχουν σήμερα αρμόδιοι οι οποίοι είναι «σχεδόν απόλυτα βέβαιοι» υπέρ της καινοτομίας και της στροφής της χώρας προς το μέλλον.