Από τη στήλη ΕΠΕΑ ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ | Γράφει ο Άγγελος Πολύδωρος
Όταν σπούδαζα, μας μάθαιναν ότι Δημοκρατία είναι το πολίτευμα εκείνο, στο οποίο ο λαός ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα μέσω των αντιπροσώπων του, που ο ίδιος εκλέγει ελεύθερα. Σε αντίθεση με τη Μοναρχία (που κυβερνά ένας) και την Ολιγαρχία (που κυβερνούν λίγοι χωρίς να ρωτούν τους πολλούς).
Μας δίδασκαν δε, ότι με ευρύτερη έννοια η Δημοκρατία είναι «τρόπος ζωής». Δεν είναι μόνον η υποχρέωσή μας (και το δικαίωμά μας) μπροστά στην κάλπη, αλλά οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματά μας απέναντι στα πιο μικρά πράγματα της καθημερινής ζωής. Να σεβόμαστε τη γνώμη του άλλου ακόμα κι όταν δεν συμφωνεί με μας. Να συμμετέχουμε στα κοινά και να μην εμποδίζουμε τους άλλους να συμμετέχουν. Να σεβόμαστε την προσωπικότητα του άλλου. Να σεβόμαστε την περιουσία του. Να διευκολύνουμε την προώθηση του άριστου. Να επαινούμε την προσπάθεια και γενικά να ανησυχούμε περισσότερο για το πώς θα κριθούμε από τους συμπολίτες μας, παρά για τις συνέπειες του νόμου.
Φυσικά, για να γίνει η δημοκρατία «τρόπος ζωής», απαραίτητη προϋπόθεση είναι η μόρφωση των πολιτών. Ψιλά γράμματα.
Έβλεπα ρεπορτάζ στην τηλεόραση για την αύξηση των προστίμων από παράβαση του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας και άκουγα οδηγούς να διαμαρτύρονται «Δεν μας έφταναν φόροι, ΕΝΦΙΑ, ακρίβεια, κλπ, τώρα θα έχουμε αύξηση και στα πρόστιμα;»
Όσοι οδηγοί μίλησαν μπροστά στο φακό, διαμαρτύρονταν για την αύξηση. Λες και η τροχαία παράβαση είναι η καθημερινότητά τους και θα επιβαρυνθεί το πορτοφόλι τους. Κανείς δεν είπε: «Επιτέλους. Να πέφτουν τα πρόστιμα, για να βάλουν κάποιοι μυαλό να οδηγούν και να συμπεριφέρονται σωστά». Το αυτονόητο γι’ αυτούς είναι η παράβαση (γι’ αυτό θύμωναν με την αύξηση των προστίμων), όχι η σωστή οδική συμπεριφορά (ώστε να μην υποχρεώνονται να πληρώνουν τα πρόστιμα).
Και θα μου πεις τώρα: Χρειαζόταν ολόκληρος πρόλογος περί Δημοκρατίας, για να καταλήξεις στους αμόρφωτους γύρω από την οδική συμπεριφορά;
Όχι, αλλά η αμορφωσιά των οδηγών που είδα στην τηλεόραση, μου θύμισε τον ορισμό της Δημοκρατίας, που έδωσε ο πρωθυπουργός μας.
Μιλώντας ο κ. Τσίπρας στο ευρωπαϊκό συνέδριο για τις ανισότητες είπε (και στη συνέχεια το ανάρτησε και στα κοινωνικά δίκτυα): «Η Δημοκρατία δεν πρέπει να είναι θεσμός που εξισορροπεί συμφέροντα και αποκοιμίζει συνειδήσεις, αλλά εργαλείο επιβολής της θέλησης των πολλών. Είναι ένας διαρκής αγώνας να κερδίζουμε συνειδήσεις και να ξαναβάλουμε τις μάζες στο πεδίο της πολιτικής πάλης».
Πιστεύει, ότι η Δημοκρατία δεν είναι πολίτευμα, αλλά ένας ρευστός θεσμός, κάποιο έθιμο, που μέχρι τώρα εξισορροπούσε συμφέροντα και αποκοίμιζε συνειδήσεις. Και νομίζει ότι μπορεί να τον αλλάξει με διαρκή αγώνα, ώστε με αυτόν να κερδίσει τις (αποκοιμισμένες;) συνειδήσεις…
Μήπως αφού δεν έσκισε το Μνημόνιο, φαντάζεται ότι μπορεί να σκίσει κάτι άλλο;