O ριακές είναι, πλέον, οι σχέσεις της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδος με την κυβέρνηση. Πιστός στις αποφάσεις του τελευταίου συνεδρίου, ο πρόεδρος Γιώργος Πατούλης αποφάσισε να ξεθάψει το τσεκούρι του πολέμου και να κατέβει στο πεζοδρόμιο μαζί με όσους δημάρχους επιλέγουν να τον ακολουθήσουν, προκειμένου να πιέσει τους κυβερνώντες για μια σειρά από ζητήματα που αφορούν στο παρόν και το μέλλον της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Στο πλευρό του, έστω και πιο διακριτικά, έχει και την Ένωση Περιφερειών Ελλάδος, σε μια προσπάθεια να αλλάξει τους όρους του διαλόγου πάνω στη μεταρρύθμιση του «Καλλικράτη».
Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση Τσίπρα δεν έχει επ’ ουδενί λανθασμένη αντίληψη των πραγμάτων: Η αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση είναι κάτι που έπρεπε να γίνει. Απλώς, υπάρχει ένα μεγάλο στοίχημα, στο οποίο καλείται να ανταπεξέλθει: Να μη γίνουν τα πράγματα για μια ακόμη φορά «στο πόδι», δίχως ουσιαστικό διάλογο αλλά με παράλληλους μονόλογους ή, ακόμη χειρότερα, με τη λογική «αποφασίζουμε και διατάζουμε». Ναι, αναφερόμαστε στη δημιουργία του τωρινού σχεδίου «Καλλικράτης» υπό την πολιτική εποπτεία του πρώην υπουργού Εσωτερικών Γιάννη Ραγκούση. Όσοι έχουν μνήμη, μπορούν να την ανακαλέσουν για να θυμηθούν ότι η παράδοση του «Καλλικράτη» στην Ελληνική Βουλή προς ψήφιση, έγινε με τους Δήμους παρόντες – απόντες από τη διαδικασία διαμόρφωσής του. Οι φωνές διαμαρτυρίας, κυρίως για τον γεωγραφικό καταμερισμό και τη διαμόρφωση των Δήμων, κράτησαν λίγο, εκτονώθηκαν, ως είθισται σε τούτο τον τόπο και στο τέλος η Τοπική Αυτοδιοίκηση πορεύεται μέχρι σήμερα με το συγκεκριμένο εγχειρίδιο ανά χείρας. Το γεγονός, όμως, ότι οι διαμαρτυρίες καταλάγιασαν, δεν συνεπάγεται ότι σταμάτησαν να υπάρχουν εγγενή προβλήματα στη λειτουργικότητα του «Καλλικράτη». Εκτός από τις γεωγραφικές ανορθογραφίες που εξυπηρέτησαν ξεκάθαρα πολιτικές και ψηφοθηρικές σκοπιμότητες σε πολλές περιπτώσεις, υπάρχουν και πολλά θεσμικά ζητήματα, όπως η δυσλειτουργική εικόνα «δεινοσαυρικών» Δημοτικών Συμβουλίων, θέματα κατανομής και απόδοσης των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων, το φόρτωμα των Δήμων με πολλές επιπλέον και σημαντικές αρμοδιότητες δίχως τα αντίστοιχα χρήματα ή το απαιτούμενο προσωπικό, η καθαριότητα, οι κοινωνικές δομές και πολλά άλλα.
Σε όλα τα παραπάνω, μένει να διαπιστώσουμε αν η επιλογή Πατούλη για «μετωπική» με το υπουργείο Εσωτερικών και την κυβέρνηση, θα εξυπηρετήσει καλύτερα την τελική διαμόρφωση της μεταρρύθμισης από έναν δημοκρατικό διάλογο με επιχειρήματα και προτάσεις και από τις δύο πλευρές, με κάθε καλή θέληση για να βρεθεί άκρη. Και, φυσικά, μια σοβαρή παράμετρος είναι κατά πόσο τα ελατήρια πίσω από όσα γίνονται έχουν και κομματική σκοπιμότητα…