Hταν Μεγάλο Σάββατο όταν τα νέα και οι πρώτες εικόνες από τη Συρία έφτασαν και ήταν αποτρόπαια. Έκρηξη βόμβας στα λεωφορεία με αμάχους που εγκατέλειπαν περιοχές ελεγχόμενες από τα συριακά στρατεύματα, έσπειρε τον θάνατο σε μητέρες, παιδιά, ανυπεράσπιστους ανθρώπους, που έπεσε επάνω τους η σκληρή μοίρα του εμφυλίου, με τα βίντεο και τις φωτογραφίες να κόβουν την ανάσα σε όσους τις είδαν.
Όχι όμως σε όλους. Βλέπετε, σε τούτη εδώ τη γωνιά είχαμε Πάσχα. Και είτε θρησκευόμενοι είτε άθεοι, δεξιοί και αριστεροί, «αλληλέγγυοι» και μη, είχαμε διακοπές! Και μάλιστα συνοδευόμενες από εκδρομές και άγριο φαγοπότι. Πού να ασχολούμαστε τώρα με μια από τις χειρότερες και ειδεχθείς επιθέσεις που έχουν γίνει ποτέ, αφού αφορούσε σε μαζική σφαγή αποκλειστικά αμάχων…
Εδώ ήταν Μεγάλο Σάββατο, στη Συρία ήταν Μαύρο. Τυφλοί βομβιστές – καμικάζι, νεκρά παιδιά και μανάδες. Αλλά όλα καλά, δεν τρέχει τίποτε. Να, εδώ «ποστάρουμε» στα social media αρνιά, κοκορέτσια, εκδρομές, γλέντια και από κάτω εκθέσεις Δημοτικού «πώς πέρασα το Πάσχα», με τα συνήθη κρύα αστεία για κιλά και ζυγαριές. Ανθρωπιστές ξαναγινόμαστε από Τρίτη του Πάσχα, αφού, όταν χωνέψαμε όσα καταβροχθίσαμε και επιστρέψουμε σπίτι από τας εξοχάς, θυμηθήκαμε πάλι ότι κόσμος πεινάει και πεθαίνει και ότι είμαστε «αλληλέγγυοι», που είναι και της μόδας. Και θα τα «ρίχνουμε» και σε όλους τους άλλους που «δεν ενδιαφέρονται οι αναίσθητοι».
Φυσικά, για να μην παρεξηγηθώ, επ’ ουδενί δεν κριτικάρω τα ήθη και έθιμα της Ελλάδας και το αναφαίρετο δικαίωμα του λαού μας να γιορτάσει και να περάσει καλά. Την υποκρισία και την a la cart (υπερ)ευαισθησία πολλών τιμητών εκεί έξω στηλιτεύω.
Αλλά, δεν είναι μόνο το προσφυγικό ένα καλό παράδειγμα. Είναι και τα… μνημονιακά. Διότι είναι πραγματικά τρελό να βλέπεις τους ίδιους που «φιγουράρουν» σε αποκριάτικα μασκέ πάρτι, σε πασχαλινά φαγοπότια και εκδρομές, σε χριστουγεννιάτικα ψώνια και σε καλοκαιρινές ξαπλώστρες ή μπαράκια, να δηλώνουν κατά καιρούς ότι πεινάνε, ότι δεν «βγαίνουν» οικονομικά, ότι υποφέρουν στην Ελλάδα της κρίσης και να τα «χώνουν» στην εκάστοτε κυβέρνηση.
Ο κοινωνικός φαρισαϊσμός (για να μείνουμε στο κλίμα των ημερών) ίσως να συνιστά αυτή τη στιγμή και τη μεγαλύτερη παθογένεια τούτης της χώρας. Μεγαλύτερη ακόμη και από την ανεπάρκεια των πολιτικών μας.
Υ.Γ. 1: Είναι πραγματικά ανείπωτη η τραγωδία με το στρατιωτικό ελικόπτερο και τους τέσσερις μάχιμους συμπατριώτες μας να χάνουν τη ζωή τους και μια κοπέλα να τη γλιτώνει ως εκ θαύματος. Για μια ακόμη φορά οικογένειες βυθίζονται στο πένθος για στρατιωτικό ατύχημα εν καιρώ ειρήνης. Το θέμα είναι ότι οι πτώσεις ελικοπτέρων δεν είναι σπάνιες στον ελληνικό στρατό. Κάθε άλλο. Και οι περισσότερες είναι και πολύνεκρες. Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση. Το υπουργείο Εθνικής Άμυνας και η Αεροπορία Στρατού καλούνται να βρουν τι πηγαίνει στραβά και να το διορθώσουν.
Υ.Γ. 2: Δύο συνεχόμενες Κυριακές «πρώτη σειρά» στις λειτουργίες του Αγίου Διονυσίου του Αεροπαγίτη και Ανάσταση στην Μητρόπολη Αθηνών. Μήνυμα ελήφθη (;)