Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Oλόκληρος ο πλανήτης είναι εγκλωβισμένος σε έναν ατέρμονο φαύλο κύκλο τρόμου, βίας, αίματος, πόνου και δακρύων. Η νέα ανείπωτη τραγωδία στο Μάντσεστερ απλώς είναι ένας ακόμη κρίκος στην αποτρόπαιη αλυσίδα της παγκόσμιας βίας που δεν λέει να σταματήσει.
Πλέον οι στόχοι έχουν «χαμηλώσει» ηλικιακά. Μετά τον εφιάλτη του Bataclan στο Παρίσι, ήρθε αυτός του Manchester Arena. Νέα παιδιά την ώρα που διασκεδάζουν, είτε πεθαίνουν είτε τραυματίζονται είτε θα κουβαλούν τραυματικά σοκ για όλη τους τη ζωή.
Η νεολαία είναι αυτή που, πλέον, έχει μπει στο στόχαστρο της τυφλής βίας. Τι περιμένεις, όμως, όταν είναι τόσα πολλά τα παιδιά και οι νέοι που έχουν χάσει τη ζωή τους στο διαρκές λουτρό αίματος στη Μέση Ανατολή; «Θα χτυπήσουμε κι εμείς τα παιδιά τους. Και μάλιστα στους χώρους της διασκέδασής τους, εκεί που καλοπερνάνε, όσο τα δικά μας παιδιά υποφέρουν ή χάνονται», λένε τα νοσηρά μυαλά που ενορχηστρώνουν και εκτελούν αυτές τις επιθέσεις.
Όσα μέτρα ασφαλείας και να λαμβάνουν, όσο στρατό και να βγάζουν στους δρόμους, όσες υπερσύγχρονες τεχνολογίες κι αν επιστρατεύουν, οι δυτικές χώρες και οι ΗΠΑ δεν δείχνουν ικανές να αποτρέπουν τέτοια τυφλά πολύνεκρα χτυπήματα. Διότι δεν μπορεί να βρίσκονται διαρκώς σε κατάσταση «κόκκινου συναγερμού». Κάποια στιγμή αναπόφευκτα οι ρυθμοί της κοινωνίας επανέρχονται στα κανονικά επίπεδα και τα νοσηρά μυαλά που καραδοκούν, είναι αρκετά υπομονετικά για να περιμένουν την κατάλληλη στιγμή.
Όμως… Πόσο άμοιρος ευθυνών για αυτό που συμβαίνει είναι ο δυτικός κόσμος; Περιμένει κανείς ότι οι αδιάκοποι πόλεμοι στη Μέση Ανατολή, η χωρίς τέλος τραγωδία οικογενειών που ξεκληρίζονται μέσα σε αίμα και τρόμο από «έξυπνες βόμβες» και πυραυλικά συστήματα, ότι η περίφημη «Αραβική Άνοιξη» θα καρποφορούσε αποκλειστικά και μόνο… ειρηνιστές; Η βία φέρνει βία και αυτό είναι ανθρώπινη νομοτέλεια. Οι μεγάλες δυνάμεις της Δύσης δεν θέλουν να το καταλάβουν, αφού τα συμφέροντα και τα χρήματα είναι πολλά. Τόσα πολλά που στο δικό τους μυαλό όχι απλώς εξισώνονται, αλλά υπερτερούν της ανθρώπινης ζωής.
Πού και πότε θα τελειώσει αυτός ο αιματηρός κύκλος, κανείς δεν ξέρει, εφόσον οι ισχυροί του πλανήτη εξακολουθούν από την ασφάλεια των αξιωμάτων τους να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τις αθώες ζωές που χάνονται κατά συρροή από το 1990 και μετά, είτε στη Μέση Ανατολή είτε στη Δύση, δίχως να κάνουν τίποτε ουσιαστικό για να το αποτρέψουν.