Σε κανονικές συνθήκες, θα έπρεπε την ερχόμενη Πέμπτη να συζητάμε για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Για μια ακόμη φορά, όμως, η ολοκλήρωση της αξιολόγησης καθυστερεί. Και ο φόβος πλέον για την κυβέρνηση είναι ότι μπορεί να μην ολοκληρωθεί ούτε το Φεβρουάριο, με αποτέλεσμα ο κίνδυνος να επαναληφθεί το σκηνικό του 2015 να είναι ορατός. Ο λόγος είναι ότι το Μάρτιο ξεκινά -από την Ολλανδία- ο «εκλογικός κύκλος» στην Ευρώπη, οπότε οι εταίροι θα έχουν ελάχιστο χρόνο για να ασχοληθούν με την Ελλάδα…
Στο ενδιάμεσο, στις αρχές Φεβρουαρίου, το ΔΝΤ θα αποφασίσει επισήμως για τη συμμετοχή του ή όχι στο ελληνικό πρόγραμμα. Η άποψη της κυβέρνησης επ’ αυτού είναι συγκεκριμένη και ορίζει ότι το Ταμείο μπορεί να αποχωρήσει και να παραμείνει μόνο με την ιδιότητα του τεχνικού συμβούλου. Άποψη που δεν συμμερίζεται η Γερμανία, η οποία, μέσω του γνωστού μας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, απειλεί με επιτροπεία διαρκείας απευθείας από το Βερολίνο.
Εκεί ακριβώς γίνεται και το μεγάλο παζάρι. Διότι αυτό σημαίνει -όπως είπε και ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών- νέο πρόγραμμα και νέα μέτρα, χωρίς να αποκλείει το ενδεχόμενο διακοπής χρηματοδότησης και «ξαφνικού θανάτου» για την Ελλάδα, αν η Bundestag ψηφίσει αρνητικά. Πόσω μάλλον αν σκεφτούμε ότι η Γερμανία βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο και έως τις 24 Σεπτεμβρίου που θα στηθούν οι κάλπες, η πίεση των ακραίων, λόγω και της διαχείρισης του προσφυγικού, θα αυξάνεται.
Πώς απαντά η κυβέρνηση; Λογικό είναι να βιάζεται και, ανεξαρτήτως της τελικής απόφασης του ΔΝΤ, να ετοιμάζει τη δική της πρόταση. Έτσι, στο πλαίσιο του «έντιμου συμβιβασμού» που επιδιώκει, δηλώνει ότι αποδέχεται την παράταση του «κόφτη» και μετά το 2018 (σ.σ.: με την ελπίδα και πεποίθηση ότι δεν θα χρειαστεί η εφαρμογή του…), αρκεί οι εταίροι να δώσουν «εδώ και τώρα» τα μέτρα για την ελάφρυνση του χρέους. Ακόμα μεγαλύτερο παζάρι, δηλαδή.