Λένε ότι η φύση εκδικείται. Και αλήθεια να μην είναι, ο άνθρωπος πάντως τιμωρείται από τα λάθη του. Τα προβλήματα, ωστόσο, ξεκινούν από τη στιγμή που πληρώνουν το τίμημα με τη ζωή τους όσοι δεν φταίνε. Όπως συνέβη στην τραγωδία που έζησε την Τετάρτη η Δυτική Αττική, μετρώντας περισσότερους από 15 νεκρούς από τις πρωτοφανείς πλημμύρες σε Νέα Πέραμο, Μέγαρα, Μάνδρα και Μαγούλα, καθώς και ανυπολόγιστες υλικές καταστροφές.
Ανάλογη τραγωδία είχε να ζήσει η Ελλάδα πολλά χρόνια – σχεδόν 40, όταν πνίγηκαν τότε ξανά οι δυτικές συνοικίες της Αθήνας. Η σημερινή κατάσταση, όμως, αποτελεί πλέγμα ευθυνών τόσο της κεντρικής διοίκησης όσο και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Αλλά όταν μετράς πτώματα και ψάχνεις αγνοούμενους, το ελάχιστο που οφείλεις να κάνεις -είτε δημοσιογράφος είσαι είτε πολιτικός- είναι να σιωπάς. Κάτι που (ευτυχώς!) σεβάστηκαν όλοι οι πολιτικοί, επιδεικνύοντας ασυνήθιστο για την Ελλάδα πολιτικό πολιτισμό.
Με απόφαση του πρωθυπουργού, κηρύχθηκε εθνικό πένθος. «Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε», είπε ο Αλέξης Τσίπρας, παίρνοντας παράλληλα την απόφαση να ματαιωθεί η συζήτηση και ψήφιση του κοινωνικού μερίσματος στη Βουλή. Δεσμεύτηκε παράλληλα να προχωρήσουν άμεσα οι διαδικασίες για την αποζημίωση των πληγέντων και την αποκατάσταση της κανονικότητας στην καθημερινότητα πολιτών και επιχειρήσεων, ενώ υποσχέθηκε και την πραγματοποίηση έρευνας για τα αίτια της τραγωδίας. Με γνώμονα, όπως είπε, να μην επαναληφθεί αυτό το δραματικό σκηνικό.
Σοκαρισμένος από την τραγωδία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος επισκέφθηκε τις πληγείσες περιοχές, ακολούθησε πολιτικό fair play και δεν προέβη σε μεγαλόστομες δηλώσεις καταλογίζοντας ευθύνες στην κυβέρνηση. Μίλησε μόνο για «ανείπωτη τραγωδία» και προτίμησε να παραμείνει ψύχραιμος μπροστά στην οδύνη των κατοίκων.
Δύσκολες στιγμές, δύσκολες συνθήκες. Τις οποίες δεν αξίζει η χώρα, αλλά κι αυτές βγαλμένες μέσα από τη ζωή είναι. Το ζήτημα είναι -αν γίνεται- να μην τις ξαναζήσουμε.