Οι Ελληνο-ρωσικές σχέσεις πρέπει να επανέλθουν με κάθε κόστος στην τροχιά της αναβαθμισμένης στρατηγικής συνεργασίας
Περιμέναμε να κοπάσει λίγο ο κουρνιαχτός των Δυτικών μέσων αποβλάκωσης περί την (πολλοστή!) επανεκλογή του Βλαντιμίρ Πούτιν ως λαοπρόβλητου ηγέτη της Ρωσίας, πριν κάνουμε τη δική μας ανάλυση για το σημαντικότατο αυτό γεγονός. Συνέβαλε στην «καθυστέρηση» αυτή και η ανάδειξη των ελληνοτουρκικών σχέσεων ως μείζονος εθνικού στρατηγικού προβλήματος, με απόλυτη προτεραιότητα έναντι όλων των υπολοίπων. Η σελίδα αυτή προσέφερε στους τακτικούς της αναγνώστες επαρκές υλικό για μια εθνική και ατομική ενδοσκόπηση, για μια απαίτηση αναθεώρησης των διεθνών σχέσεων της Ελλάδας, φυσικά και με τη Ρωσία…
Αντιτρομοκρατική ιδιοφυία!
Αλλά ας επιστρέψουμε στο κύριο θέμα μας. Για τον Βλαντιμίρ Πούτιν έχουμε αφιερώσει πάρα πολλές σελίδες, αρχίζοντας αμέσως μετά την πρώτη του εκλογή, στην ανατολή της χιλιετίας. Παρέλαβε από τον προκάτοχό του και δήμιο της ΕΣΣΔ (Γέλτσιν) ένα πραγματικό χάος, μια χώρα υπό διάλυση. Το πρώτο του επίτευγμα ήταν η εκκαθάριση του τρομοκρατικού αποστήματος της Τσετσενίας, που είχε δημιουργηθεί με την απλόχερη στήριξη της Δύσης (ιδιαίτερα της Βρετανίας, που σήμερα έχει το θράσος να κατηγορεί τη Ρωσία για… «επίθεση με χημικά όπλα σε βρετανικό έδαφος»!) και των τρομοκρατικών κρατών του Κόλπου (Σαουδαραβία και Εμιράτα).
Το «δόγμα Πούτιν» στην Τσετσενία αντλήθηκε από τα σοβιετικά στρατιωτικά εγχειρίδια του ολοκληρωτικού πολέμου. Ειδικά το Γκρόζνι, εκκενώθηκε από αμάχους και… ισοπεδώθηκε από αέρος και εδάφους! Πάντα υπό τις… οιμωγές των Δυτικών «ανθρωπιστών», που βέβαια αδιαφορούσαν πλήρως για τα συνεχή εγκλήματα των Τσετσένων τρομοκρατών με θύματα πολλές εκατοντάδες Ρώσους πολίτες. Σήμερα, το Γκρόζνι είναι μια πανέμορφη και ανθούσα πόλη, ένα ζωντανό παράδειγμα των ικανοτήτων της Ρωσίας και του αδιαμφισβήτητου ηγέτη της! Τέλος, ας μην ξεχνάμε ότι το ίδιο ακριβώς αντιτρομοκρατικό δόγμα εφαρμόστηκε με απόλυτη επιτυχία και στη Συρία!
Σε πείσμα των γκαιμπελίσκων…
Ο Πούτιν αποτελεί -δικαίως!- το κατ’ εξοχήν «μαύρο πρόβατο» για τη Δύση, που θα επιθυμούσε διακαώς μια αδύναμη και υποταγμένη Ρωσία. Αντ’ αυτού, ο ρωσικός λαός συσπειρώθηκε γύρω απ’ τον ηγέτη του, αναγνωρίζοντας την προσφορά του στην πατρίδα. Το ποσοστό της πρόσφατης επανεκλογής του είναι ενδεικτικό, όση προσπάθεια και αν κατέβαλαν τα Δυτικά ΜΜΕ να ανακαλύψουν… «παρατυπίες»!
Ο Πούτιν χρησιμοποίησε μαεστρικά, πέραν των αναμφισβήτητων επιτυχιών του, τη δεδομένη νοσταλγία των Ρώσων πολιτών για τη σοβιετική εποχή της ισχύος και της σταθερότητας: «Η κομμουνιστική ιδεολογία έχει πολλές ομοιότητες με τον χριστιανισμό, στην πραγματικότητα. Ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα, δικαιοσύνη. Όλες οι αξίες που αναφέρονται στην Αγία Γραφή, περιλαμβάνονται και σε αυτήν»! Όσο για τον Λένιν, που ο ίδιος συχνά κατηγορούσε ότι έθεσε τα θεμέλια διάλυσης της Ρωσίας, επέλεξε μια νέα διάσταση με μεγάλο ενδιαφέρον: «Κοιτάξτε, η σορός του Λένιν τοποθετήθηκε σε ένα μαυσωλείο. Πώς διαφέρει αυτό από τα λείψανα των αγίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας και της Χριστιανοσύνης γενικότερα; Κάποιοι λένε ότι δεν υπάρχει ανάλογη παράδοση στη χριστιανική πίστη. Αν πάει όμως κάποιος στο Άγιο Όρος θα διαπιστώσει ότι υπάρχουν λείψανα αγίων εκεί»! Αυτή η ταύτιση χριστιανισμού και σοσιαλισμού, πέραν της όποιας αλήθειας κρύβει, επέτρεψε στον Πούτιν να λύσει και το… θεωρητικό πρόβλημα του σοσιαλιστικού παρελθόντος, σε συνδυασμό με το σημερινό ισχυρά θεοκρατικό πλέον ρωσικό πολιτικό σύστημα…