Όταν η Ιστορία ασχοληθεί ανενόχλητη με όσα διαδραματίστηκαν στην Ελλάδα το 1989-90, οι επιζώντες της εποχής εκείνης θα εκπλαγούν πολύ πέραν του αναμενόμενου. Κατά την άποψή μας, η πλέον καταδικαστέα ενέργεια των τότε «αντιπασοκικών αριστερών» (η πλειονότητα των οποίων στρατεύτηκε αργότερα και έως σήμερα με το ΠΑΣΟΚ!) ήταν το κάψιμο των φακέλλων φρονημάτων. Το έχουμε ξαναπεί και δεν θα κουραστούμε να το λέμε: η πράξη εκείνη απαιτεί σειρά επιθέτων για να χαρακτηριστεί: ανιστόρητη, ανόητη και πάνω απ’ όλα αυτοκτονική, αφού οι φάκελλοι που καταστράφηκαν ήταν τμήμα της ιστορίας ολόκληρου του αριστερού κινήματος, αλλά και κάθε οικογένειας που είχε πέσει θύμα των πογκρόμ της μισής Ελλάδας, κατά της άλλης μισής!
Χαρακτηριστικό και τραγικά προφητικό ήταν το γράμμα που έστειλε στο περιοδικό «Αντί» ο Θανάσης Φωτιάδης, με αφορμή το κάψιμο χιλιάδων φακέλλων, που είχαν σχηματιστεί μόνον από τη χούντα και αφορούσαν μόνο το υπουργείο Παιδείας!
Από την οξύτητα της επιστολής καταλαβαίνει κανείς πώς θα αισθανόταν ο Θανάσης Φωτιάδης, αν είχε ζήσει το κάψιμο του συνόλου των φακέλλων που είχαν σχηματιστεί για εκατομμύρια Έλληνες, ίσως και πριν από τη δικτατορία Μεταξά και μέχρι το 1981, που σταμάτησε οριστικά το φαινόμενο!
Η καταστροφή -με τρόπο μαζικό και συστηματικό (στη Χαλυβουργική!)- εκατομμυρίων ιστορικών ντοκουμέντων θα κριθεί, έστω κι αν χρειαστεί να περάσουν πολλά ακόμη χρόνια…
❍ ❍ ❍
Αγαπητό ΑΝΤΙ,
Παρακαλώ πολύ, από λόγους εθνικής και δημοκρατικής τάξης, να ενδιαφερθείτε για ένα θεμελιώδες, επείγον θέμα:
Σε βραδυνή αθηναϊκή εφημερίδα δημοσιεύεται ρεπορτάζ, από το οποίο εμβρόντητος πληροφορούμαι πως, «με απόφαση του υπουργού Παιδείας κ. Ν. Λούρου κατεστράφησαν δια πυρός δεκάδες χιλιάδες φάκελλοι που είχαν σχηματισθεί από της 21.4.67 με έγγραφα και καταγγελίες των μυστικών υπηρεσιών της δικτατορίας και των καταδοτών της σε βάρος καθηγητών, φοιτητών, υπηρεσιακών παραγόντων, ακόμα και κληρικών, που ήσαν αντίθετοι στο καθεστώς(…). Κανείς, ούτε η επιτροπή καταστροφής έλαβε γνώση του περιεχομένου των φακέλλων, που ήταν τοποθετημένοι σε μεγάλες αρχειοθήκες στο ιδιαίτερο διαμέρισμα του εκάστοτε υπουργού της Χούντας».