Η νέα κυβέρνηση μετρά μόλις λίγες εβδομάδες στην εξουσία. Από την πρώτη -κυριολεκτικά- μέρα οι αποφάσεις της βρίσκονται στο επίκεντρο των διεθνών ειδήσεων και πολλά από τα κυβερνητικά στελέχη κάτω από ένα ανηλεές σφυροκόπημα των συστημικών ΜΜΕ. Είναι πλέον γενικώς παραδεκτό ότι η τύχη της Ελλάδας θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στο διεθνές στερέωμα, και όχι μόνο στη ζώνη του ευρώ.
Τον Αύγουστο του 2014 είχαμε με άρθρο μας αναρωτηθεί αν ο προαλειφόμενος τότε νέος πρωθυπουργός θα μπορούσε να αλλάξει ρότα στο βυθιζόμενο ελληνικό σκάφος. Θυμίσαμε στους αναγνώστες τον καθοριστικό ρόλο των ηγετών -των προσωπικοτήτων, δηλαδή- στην επιτυχή ή όχι πορεία κάθε χώρας. Τέλος, με βάση τα τότε δεδομένα, εκφράσαμε τον προβληματισμό μας για τη θητεία του νέου πρωθυπουργού:
“Έχει ο Τσίπρας τις ηγετικές ικανότητες, αλλά και την… έμπνευση για εξεύρεση εναλλακτικών λύσεων, ώστε να μπορέσει η Ελλάδα να ξεφύγει από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό των «συμμάχων και εταίρων»; Η απάντηση -τουλάχιστον μέχρι στιγμής- είναι ένα κατηγορηματικό ΟΧΙ! Ο Τσίπρας και το κόμμα του υπονομεύουν ακόμη και την ασθενική συνεργασία με την Κίνα, υποτιμούν τη σημασία της φιλίας με τη Ρωσία και αγνοούν πλήρως τις τεράστιες αλλαγές στο παγκόσμιο σκηνικό. Με… ενεργό ακόμη τον Πάνο Τριγάζη, αλλά και πολυάριθμα στελέχη της αείμνηστης «ανανεωτικής Αριστεράς», ο Τσίπρας περιορίζει τις εναλλακτικές του στη… Βενεζουέλα και κάποια κόμματα της ευρωπαϊκής «Αριστεράς», που σαφέστατα δεν επιθυμούν ανατροπές και ρήξεις, αλλά πιο «ήπιες προσαρμογές»…”
Ευχάριστες
εκπλήξεις…
Ευτυχώς, η πραγματικότητα διέψευσε αυτή την αρνητική πρόβλεψη! Με την ανακοίνωση των ονομάτων του νέου υπουργικού συμβουλίου, έγινε φανερό ότι ο Αλέξης Τσίπρας είχε μια εντελώς διαφορετική ατζέντα απ’ αυτήν που πρέσβευε επί δεκαετίες η λεγόμενη «ανανεωτική Αριστερά» και τα διάφορα εκλογικά σχήματα που την εκπροσωπούσαν (με… διακοπές!) στη Βουλή. Η τοποθέτηση των Γιάννη Βαρουφάκη και Νίκου Κοτζιά στις πιο καίριες θέσεις, ο παραμερισμός αρκετών «κομματικών» και ο υποβιβασμός αρκετών άλλων, έδειξαν ότι ο Τσίπρας ήταν αποφασισμένος να μην αποτελέσει παρένθεση και ότι διέθετε τα ηγετικά προσόντα να το πετύχει.
Στο μείζον θέμα της Κίνας, όχι μόνο δεν… εκδιώχθηκε η COSCO, αλλά η πλανητική νέα υπερδύναμη βρίσκεται σε περίοπτη θέση της κυβερνητικής ατζέντας, με μια υψηλόβαθμη επίσκεψη στο Πεκίνο να το επιβεβαιώνει! Κάτι παρόμοιο συμβαίνει με τη Ρωσία. Αν, μάλιστα, χρησιμοποιηθούν ανάλογα και τα χαρτιά της Τουρκίας, του Ιράν και της Ουγγαρίας, το γεωστρατηγικό παιχνίδι του Τσίπρα θα κάνει… ρουά μάτ!
Πολύ σύντομα φάνηκε ότι εκτός από τα πρόσωπα υπήρχε και στρατηγική διαχείρισης του τεράστιου εθνικού προβλήματος του χρέους. Εστιάσαμε στην πολιτική πλευρά της ελληνικής υπερχρέωσης και απαξιώσαμε σκόπιμα τη λογιστική παράμετρο, αυτήν ακριβώς που κρατούσαν μόνιμα ως μπαμπούλα οι «εταίροι και δανειστές» μας!
Πανευρωπαϊκό
διάγγελμα
Ο Τσίπρας βρίσκεται μόνος του, απέναντι σ’ αυτό τον ανεκδιήγητο νεοφιλελεύθερο, νεοσυντηρητικό, νεοφασιστικό πολτό, που οδήγησε την Ελλάδα σε μια πολεμική κατάσταση. Είναι καιρός να πει τα πράγματα με το όνομά τους, αφού έχει πλέον ένα πολυάριθμο κοινό σε ολόκληρη την Ευρώπη ή μάλλον σε όλο τον κόσμο! Το κύμα συμπάθειας ξεκινά απ’ την πλατιά υποστήριξη του ελληνικού λαού και καταλήγει στα εκατοντάδες εκατομμύρια «κολασμένων», που ζητούν απλά… ένα ξεροκόμματο απ’ τα τρισεκατομμύρια του καπιταλισμού-καζίνο!
Χρειάζεται να τους πει ευθαρσώς ότι: «Η Ελλάδα δεν είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για όλα τα δεινά της Ευρωζώνης και ουδέποτε στην ιστορία της κατέστρεψε την Ευρώπη! Αν έκανε η «ελίτ» της σφάλματα, αυτά τα πληρώνουν μόνον οι Έλληνες. Η ανήθικη, καθημερινή, ολομέτωπη επίθεση εναντίον της Ελλάδας γίνεται με κύριο εκφραστή ακριβώς την ίδια χώρα που έχει στο μητρώο της ολοκληρωτικές καταστροφές, όχι μόνο σε οικονομικό, αλλά κυρίως σε ανθρωπιστικό επίπεδο.Ο αγώνας είναι άνισος, γι’ αυτό και χρειαζόμαστε τη βοήθεια όλων σας»!
Ο πόλεμος των «θεσμικών» εναντίον μας δεν θα λήξει με οποιαδήποτε «συμφωνία». Ο Τσίπρας πρέπει από σήμερα κιόλας να επεξεργάζεται το μελλοντικό “plan B”, για μιαν άλλη Ελλάδα! Επτά μήνες μετά από το άρθρο με τις επιφυλάξεις μας, διαπιστώνουμε ότι ο νέος ηγέτης της χώρας μάς διαψεύδει. Αν θέλετε τη σημερινή μας άποψη, ναι, «ο Τσίπρας μπορεί»!
Χρήστος Φωτιάδης