Οι λαοί οφείλουν να βρουν εκείνα που τους ενώνουν… Ξεκινάω με ένα μικρό κείμενο του Ίωνος Δραγούμη. Λέει λοιπόν αυτός ο σοφός άνθρωπος, πως κάθε τάξη που κυβερνά ένα κράτος, πρέπει μεταξύ των ιδανικών της, να έχει και την εικόνα του κράτους, τη συνείδηση πως κάτι τι κοινό έχουν όλοι όσοι αποτελούν το κράτος, και ότι και οι άλλες τάξεις με όλες τους τις διαφορές, έχουν κάποια κοινά συναισθήματα, κοινές ιδέες, κοινές παραδόσεις, κοινά συμφέροντα, κοινές ανάγκες και την μεγάλη ανάγκη της αλληλεγγύης μεταξύ τους. Δεν μπορεί να τα παραγνωρίσει η τάξη που κυβερνά, γιατί αλλιώς δεν στέκεται!
Γράφει η Χαριτίνη Καλαμπόκη
Μάργκαρετ Θάτσερ
Και πάμε τώρα στην πρόσφατη ιστορία της Ευρώπης. «Τι θέλουν τώρα όλοι αυτοί, τους νικήσαμε δυο φορές και είναι πάλι μπροστά μας!» είπε κάποια στιγμή η Μάργκαρετ Θάτσερ με αποστροφή για τους Γερμανούς, αντιτιθέμενη σφόδρα στην επανένωση των 2 Γερμανιών κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων της περίφημης συνθήκης «2+4» (οι δυο Γερμανίες και οι τέσσερις νικήτριες δυνάμεις του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου). Οι δυο Γερμανίες επανενώθηκαν στις 3 Οκτωβρίου του ’90 και η Θάτσερ περίπου ενάμιση μήνα αργότερα, στις 20 Νοεμβρίου εγκατέλειπε την πρωθυπουργία. Όμως ούτε η Γαλλία έβλεπε με καλό μάτι την ένωση των δυο Γερμανιών. Ο Μιτεράν τότε είχε πει στον Κολ, ότι θα πρέπει να εγκαταλείψουν το μάρκο, αποδεχόμενοι ένα κοινό νόμισμα. Χωρίς πολιτική ένωση, η Ευρώπη θα γεννούσε ένα εξώγαμο νόμισμα. Ένα οθνείο νόμισμα, κάτι που επεσήμαναν αρκετοί επιφανείς οικονομικοί εμπειρογνώμονες. Και οι μεν Γερμανοί σε λίγο χρονικό άρχισαν πάλι να παράγουν και να εξάγουν, ο Γάλλος πρόεδρος ασχολούνταν με τα προσωπικά του και τα εσωτερικά του.
Ένας βετεράνος Τούρκος αξιωματικός αφηγείται…
Και πάμε τώρα σε μια συνέντευξη που έδωσε ο Χαλούη Ουστουγκέν στα «Επίκαιρα».
Ο Τούρκος στρατιωτικός, Χαλούη Ουστουγκέν, έλαβε μέρος στα γεγονότα εκείνου του μαύρου καλοκαιριού του 1974, θεωρείται δε ήρωας στην πατρίδα του. Το βιβλίο με τις αναμνήσεις του από τον πόλεμο, όπου τραυματίστηκε και παρασημοφορήθηκε, κυκλοφόρησε πρόσφατα στην Τουρκία και γνωρίζει μεγάλη επιτυχία. Ο Τούρκος απόστρατος αξιωματικός μιλά για πρώτη φορά σε Ελληνικό Μέσο Ενημέρωσης, εξιστορεί τις εμπειρίες του απ’ τον πόλεμο της Κύπρου στα «Επίκαιρα» δίνει τη δική του εκδοχή για τα γεγονότα και εξηγεί γιατί επιδιώκει συστηματικά τα τελευταία χρόνια να συναντά Έλληνες και Ελληνοκύπριους βετεράνους.
Με την ομάδα του πολέμησε στην Κύπρο στις μάχες του Κοστάκαγια και αργότερα της Λεύκας (κατεχόμενη κωμόπολη της επαρχίας Λευκωσίας). Αποστρατεύτηκε έπειτα από αίτησή του το 1986 με τον βαθμό του ταγματάρχη. Είναι πλέον εγκατεστημένος στην Κωνσταντινούπολη. Ο αδελφός του είναι νυμφευμένος με Ελληνίδα της Πόλης, ενώ και ο ίδιος έχει πολλούς Έλληνες γείτονες.
Μιλάει για τις μάχες αλλά και για τους νεκρούς αντιπάλους του. Λέει λοιπόν πως ο αείμνηστος ταγματάρχης Κατσάνης έπεσε ηρωικά στην πρώτη γραμμή στους πρόποδες του Αγίου Ιλαρίωνα, περίπου ένα χιλιόμετρο βορειοανατολικά του Κοτσάκαγια, το πρωί της 21 Ιουλίου. Υποστηρίζει πως οι ελληνοκυπριακές μονάδες καταδρομών αναγκάστηκαν σε αναδίπλωση μετά από σχετική διαταγή του διοικητή καταδρομών συνταγματάρχη Κωνσταντίνου Κομπόκη. Όπως προκύπτει απ’ τα στρατιωτικά αρχεία και τις μαρτυρίες των βετεράνων, ουδείς εγκατέλειψε τη θέση του με δική του πρωτοβουλία. «Στο πεδίο της μάχης συγκεντρώσαμε 200 τουφέκια, πολυβόλα, εκτοξευτήρες ρουκετών, όλμους και ασυρμάτους». Ο κ. Ουστουγκέν παραδέχεται ότι διεπράχθησαν εγκλήματα πολέμου στην Κύπρο, σχολιάζοντας όμως πως εγκλήματα πολέμου έγιναν και από τις δυο πλευρές. «Συμπεριφερθήκαμε άψογα στους τέσσερις Ελληνοκύπριους στρατιώτες που αιχμαλωτίσαμε στη Λεύκα», τονίζει ο Τούρκος απόστρατος και συνεχίζει: «ένας εξ αυτών ήταν ο Χρήστος Κωνσταντής, ο οποίος είναι ζωντανή απόδειξη των όσων υποστηρίζω. Τον Χρήστο τον συνάντησα το 2005 για πρώτη φορά μετά το 1974, έπειτα από έρευνά μου και του επέστρεψα ορισμένα προσωπικά του αντικείμενα που είχα στην κατοχή μου (τη στρατιωτική του ταυτότητα, τον μπερέ του κλπ.). Συνάντησα ακόμη και τον αδελφό του και τη σύζυγό του και τους ξανασυνάντησα τον περασμένο Μάιο».
Τα τελευταία χρόνια ο Ουστουγκέν έχει συναντηθεί με πολλούς «πρώην εχθρούς» Έλληνες και Ελληνοκύπριους. Στόχος του είναι να μην ξεχασθούν τα λάθη του παρελθόντος και να γίνουν μαθήματα για το μέλλον. «Εκτός από επαγγελματίες στρατιωτικοί είμαστε πάνω απ’ όλα άνθρωποι. Τον πόλεμο τον έκαναν οι κυβερνήσεις. Κάναμε ότι μας ζητήθηκε να κάνουμε. Πολεμήσαμε χθες και τώρα μπορούμε να συναντιόμαστε, να αγκαλιαζόμαστε, να πίνουμε ρακί και ούζο και μιλάμε για τα περασμένα. Φιλοξένησα στην Κωνσταντινούπολη τον τότε υπολοχαγό του πυροβολικού Νικόλαο Σκαρλάτο, ο οποίος ήταν συγγενής του Κατσάνη, καθώς και τον τότε υπολοχαγό καταδρομών, Βασίλειο Ροκκά. Με τη βοήθεια του φίλου μου Κουρσάτ Ακτάι, γνώρισα τον Ελληνοκύπριο Σωτήριο Χαραλαμπίδη και οργανώσαμε συνάντηση τον περασμένο Μάιο, στην περιοχή του Αγίου Ιλαρίωνα στον Πενταδάκτυλο, με τους βετεράνους της 33 Μοίρας Καταδρομών και άλλων μονάδων της Εθνικής Φρουράς». Υπογράμμισε πως ήταν πολύ συγκινητικό. Ρωτήθηκε αν άκουσε επικρίσεις για τη συμπεριφορά του αυτή απ’ το τουρκικό κράτος και απάντησε όχι. Όμως ο κ. Ουστουγκέν ευελπιστεί πως όλα αυτά τα ζητήματα θα λυθούν σύντομα και ότι, όπως χαρακτηριστικά λέει, «θα λάβουμε τα μαθήματα που πρέπει από το παρελθόν, ώστε οι νέες γενιές να μην κάνουν τα ίδια λάθη ξανά».
Οι δημοσιογράφοι του περιοδικού «Επίκαιρα» ευχαρίστησαν τον Κουρσάτ Ακτάι ο οποίος υπήρξε ο συνδετικός κρίκος με τον Χαλούη Ουστουγκέν γι’ αυτή τη συνέντευξή του και με την ανθρωπιά ενός απ’ αυτούς που εμείς θεωρούμε βάρβαρους.
Εγώ θέλω να πιστεύω πως ο Χαλούη Ουστουγκέν ήταν εκτουρκισμένος Έλληνας. Αυτό το συνάγω απ’ τον γάμο του αδελφού του με Ελληνίδα, κι’ απ’ τη διάθεση του ιδίου να συνευρεθεί με τους πρώην -υποτίθεται- εχθρούς της Τουρκίας.