Παρελθόν = παρόν = μέλλον
Πριν λίγα χρόνια, όταν γίνονταν οι διαδηλώσεις των Αγανακτισμένων στην πλατεία Συντάγματος, έγραφα πως ήμουν αντίθετος διότι διαπίστωνα ότι ήσαν αυθόρμητες και κατά συνέπεια χωρίς ηγέτες, οπότε δεν θα έβγαζαν πουθενά, εκτός από το να διώξουν την τότε κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση, που μας είπε ότι πτωχεύσαμε, πήραμε ένα υπέρογκο δάνειο και μπήκαμε υπό την εποπτεία της τρόικας ώστε να μην πάει χαμένο το δάνειο, όπως κατά το παρελθόν.
Σήμερα είμαι και πάλι αντίθετος για τις διαδηλώσεις των Υποστηρικτών της κυβέρνησης και μάλιστα για τους ίδιους λόγους. Διότι διαπιστώνω, ότι είναι πάλι «αυθόρμητες» και δεν θα βγάλουν πουθενά, διότι στηρίζουν μια κυβέρνηση που έχει ακόμα νωπή την εντολή των ψηφοφόρων της, να εφαρμόσει το γνωστό πρόγραμμα που εξήγγειλε στην Έκθεση Θεσσαλονίκης.
Αύριο μάλιστα, θα είμαι αντίθετος και στις διαδηλώσεις των Απογοητευμένων, επειδή η κυβέρνηση δεν θα εφαρμόζει το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, αλλά τη Λίστα με τις προτάσεις της, μετά τη συμφωνία που υπέγραψε την Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2015 με τους τρεις Θεσμούς (ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ) και της οποίας η έκτη παράγραφος αναφέρει ότι οι Θεσμοί «αποδέχονται τη δέσμευση των ελληνικών αρχών να εργαστούν σε συμφωνία με τις ευρωπαϊκές και διεθνείς αρχές και εταίρους. Σε αυτό το πλαίσιο υπενθυμίζουμε την ανεξαρτησία της ΕΚΤ. Επιπλέον, συμφωνήσαμε ότι το ΔΝΤ θα συνεχίσει να διαδραματίζει τον ρόλο του».
Εκτός κι αν δεν γίνουν διαδηλώσεις (πράγμα που εύχομαι), επειδή οι Υποστηρικτές θα έχουν αντιληφθεί το λεκτικό παιχνίδι που γίνεται, με τους νέους όρους που καλύπτουν τις ίδιες όπως και κατά το παρελθόν ενέργειες και θα καταλάβουν πόσο μάταιο είναι να επαναστατούν, εναντίον πολιτικών που δεν διαφέρουν μεταξύ τους.
Οπότε επιστρέφω στις εμμονές μου (και ας μη συμφωνείς αγαπητέ μου αναγνώστη): Όλοι οι πολιτικοί είναι ίδιοι, όπως υποστήριζα την εποχή των Αγανακτισμένων. Γι’ αυτό έγραφα τότε, ότι εκτός από το γεγονός ότι είμαστε επαρχία της ΕΕ, θα πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία και να στρωθούμε στη δουλειά. Να παράγουμε προϊόν που θα φέρνει χρήμα στη χώρα. Να ψηφίζουμε δημοκρατικά στα τακτά από το Σύνταγμα διαστήματα και να ψηφίζουμε τους άριστους (που δεν θα καταργούν τις Αριστείες στα σχολεία και να ζητούν την εξίσωση προς τα κάτω). Αλλιώς αυτή η χώρα δεν σώζεται με τίποτα. Θα ζούμε μονίμως με δανεικά και οι δανειστές θα θέτουν τους δικούς τους όρους.
Εσύ, αγαπητέ μου αναγνώστη, θα δάνειζες ποτέ κάποιον με τους δικούς του όρους; Ή μήπως, αν σου έλεγε «δεν έχω να σου επιστρέψω το δάνειο, σκίσε το συμβόλαιο, σβήσε μου το χρέος και δώσε μου νέο δάνειο», θα του έλεγες «οκέι, πόσο θέλεις, πάρε το»;
Άγγελος Πολύδωρος