Αντιθέσεις κι απορίες
Πρωί, γύρω στις δέκα. Είμαι στην Ομόνοια και πηγαίνω για τη δημοσιογραφική προβολή δυο κινηματογραφικών ταινιών. Εκεί στη σκάλα ανόδου προς την Πανεπιστημίου, στο ΑΤΜ της ΕΤΕ στέκονται στην ουρά δυο τρία άτομα ηλικίας άνω των εξήντα. Προχωρώ και ανεβαίνω την κυλιόμενη. Στο τέρμα της, βρίσκονται δυο τρεις νεαροί και περίπου άλλες τόσες νεαρές, φορώντας μπλουζάκια και τζόκεϊ με τα χρώματα γνωστής εταιρίας κινητής τηλεφωνίας. Συνολικά έξι άτομα. Προσπαθούν να πουλήσουν καρτοκινητά συμβόλαια. Είναι προφανές ότι αυτά τα παιδιά δεν παράγουν ενώ βρίσκονται σε παραγωγική ηλικία, σε αντίθεση με τους ηλικιωμένους, που ούτε αυτοί παράγουν και ούτε θα γίνουν πελάτες τους. Αναρωτιέμαι, ποιοι εργάζονται στην πρωτογενή παραγωγή της χώρας για να προσφέρουν ζεστό χρήμα στους εαυτούς τους και το κράτος;
Η Ευρώπη φταίει
Στον κινηματογράφο ανάμεσα στις δυο προβολές, κάποιος εργαζόμενος στη συντήρηση του κτηρίου για τη νέα σεζόν, μας λέει ότι ο αδερφός του καταστράφηκε από τους Ευρωπαίους, που του έδωσαν επιχορήγηση να σταματήσει την καπνοπαραγωγή σε 1.000 στρέμματα έξω από το Αγρίνιο και δεν του έκαναν έλεγχο, ώστε να μη κατασκευάσει μεζονέτα με πισίνα και να μην πάρει τζιπάρα για να πηγαίνει στην παραθαλάσσια βίλα του για μπάνιο και τώρα το ανάλγητο κράτος τον φορολογεί άγρια και αυτός δεν έχει μια, θύμα των Ευρωπαίων. Όταν τον ρωτήσαμε, «καλά, έδωσε η ΕΕ λεφτά στον αδερφό σου, να σταματήσει την καπνοπαραγωγή και να φτιάξει όλα αυτά και να κάθεται;» μας κοίταξε με απορία και μας είπε «τι έπρεπε να κάνει δηλαδή;». Έλα ντε…
Οι τράπεζες φταίνε
Μετά το μεσημέρι, γύρω στις δυο βρίσκομαι πάλι στην κυλιόμενη σκάλα. Οι έξι νεαροί και νεαρές με τα ίδια χρωματιστά μπλουζάκια συνεχίζουν να πουλάνε καρτοκινητές υπηρεσίες όρθιοι μεσ’ τον ήλιο. Δεν θυμάμαι εάν είναι οι πρωινοί ή άλλοι. Κάτω, στο ΑΤΜ μια ηλικιωμένη έχει σταματήσει κάποιον περαστικό να τη βοηθήσει, διότι εκείνη επιμένει να θέλει 60 ευρώ, ενώ το μηχάνημα της απαντά ότι δεν υπάρχει υπόλοιπο. «Μας υποχρέωσαν να βγάλουμε κάρτες και να τα αποτελέσματα», διαμαρτύρεται. «Μα δεν έχει υπόλοιπο ο λογαριασμός σας, κυρία», της εξηγεί επιτέλους ο περαστικός. «Τι πάει να πει αυτό;», τον κατακεραυνώνει. «Έχω ή δεν έχω δικαίωμα να σηκώνω 60 την ημέρα;»
Επαναστάτες του πληκτρολόγιου
Φτάνω στο Μαρούσι. Στο σταθμό που κατεβαίνω, διότι θέλω να ψωνίσω κάτι πριν φτάσω στο σπίτι, βλέπω τις καφετέριες να είναι γεμάτες νέους ανθρώπους. Είναι τρεις παρά τέταρτο και είναι γεμάτες. Διασχίζω σκόπιμα την πλατεία. Οι περισσότεροι, σκυφτοί, διαβάζουν ή γράφουν σε smart phones και tablets. Άλλοι τα κρατούν στο αυτί τους και μιλούν. Ελάχιστοι συνομιλούν. Οι πιο πολλοί ίσως γράφουν επαναστατικά συνθήματα κατά της νέας πολιτικής της κυβέρνησης. Τα διαβάζω το βράδυ στο pc μου.
Μπλα – μπλα – μπλα
Καθώς προχωρώ, βλέπω στο περίπτερο να κρέμονται οι εφημερίδες. Πάει η εποχή που μερικοί στέκονταν όρθιοι και διάβαζαν. Περνώντας, ως άνθρωπος μιας άλλης εποχής, σταματώ και διαβάζω: Ο Λαφαζάνης σε συγκέντρωση στο γήπεδο του Πανελλήνιου, είπε ότι «η κυβέρνηση πάντα διέθετε, και διαθέτει εναλλακτική λύση απέναντι στα μνημόνια και τη λιτότητα. Λύση που προϋποθέτει την αμφισβήτηση του ευρωενωσιακού κατεστημένου και της ευρωζώνης. Όπως προϋποθέτει και τη ρήξη από τη σκοπιά ενός προοδευτικού προγράμματος μετάβασης, με το καθεστώς εθνικής υποτέλειας, με το νεοφιλελευθερισμό και τα μεγάλα εγχώρια οικονομικά συμφέροντα».
Εν ολίγοις: Τι εννοεί ο ποιητής;
Είπε δε και το άλλο: «Δεν είναι η ώρα να παρουσιάσω το πρόγραμμα αυτής της εναλλακτικής λύσης, η οποία εν πολλοίς καταγράφεται και στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ». Τα διαβάζω και σκέφτομαι, πότε θα έρθει η ώρα; Και αφού αυτή η εναλλακτική «εν πολλοίς καταγράφεται και στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ», γιατί ο κ. Λαφαζάνης διαφωνεί με την κυβέρνηση; Για την υπόλοιπη «εν ολίγοις» λύση; Και αφού «καταγράφεται», γιατί δεν εξηγήθηκε με απλά ελληνικά στον λαό;
Ζούμε σε παράλληλο σύμπαν
Ψωνίζω και ξαναπαίρνω το τρένο για ΚΑΤ. Στο βαγόνι, δυο τύποι συζητούν. Τον ένα τον ξέρω, είναι ιδιοκτήτης καφετέριας στο Μαρούσι. «Έχω να πληρώσω ΔΕΗ πάνω από έξι μήνες. Γιατί να την πληρώσω; Το Σεπτέμβριο θα είμαστε έξω από το ευρώ» λέει, ενώ ο άλλος παίρνει τη σκυτάλη της αντίστασης. «Εγώ έχω πάρει δάνειο για το σπίτι και δεν πληρώνω εδώ και δυο χρόνια. Μόλις μπούμε στη δραχμή θα χαριστεί», λέει γελώντας.
Γελάω και εγώ μέσα μου. Ποιος τους έχει πει, ότι μια εταιρία θα προσφέρει τζάμπα τις υπηρεσίες της επ’ αόριστον και ότι με τη δραχμή τα χρέη θα διαγραφούν; Ο Λαφαζάνης; Ή ο Βαρουφάκης με τον hacker του, που ενώ η χώρα βρισκόταν σε διαπραγμάτευση με τους δανειστές, αυτός κινούνταν σε παράλληλο σύμπαν; Όπως στην ταινία Matrix που πάντα αναφέρει στα βιβλία του.
Από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις…
Δίπλα στους αντιστασιακούς του βαγονιού, ένας μπαμπάς με τον πεντάχρονο γιο του, ακούνε το φωτισμένο διάλογο και ανοίγουν τη δική τους κουβέντα:
– Μπαμπά τι είναι η Αριστερά;
– Είναι πολύπλοκη ιστορία αγόρι μου και είσαι μικρός ακόμα. Πρόκειται για κάποια που λέει ΟΧΙ και εννοεί ΝΑΙ, απαντά αστειευόμενος ο μπαμπάς.
– Κατάλαβα. Είναι σαν κι αυτή που λέει ο θείος Ξενοφών…
– Τι λέει ο θείος Ξενοφών αγόρι μου;
– Ο θείος Ξενοφών έλεγε ένα βράδυ, πως όταν μια γυναίκα λέει ΟΧΙ εννοεί ΙΣΩΣ. Όταν λέει ΙΣΩΣ εννοεί ΝΑΙ και όταν λέει ΝΑΙ, δεν είναι κυρία.
…την αλήθεια από 14/7/15 και μετά
Κατηφορίζοντας προς το σπίτι και αναλογιζόμενος το διάλογο πατέρα και γιου στο τρένο, ξαναφέρνω στο μυαλό μου τη φράση «Απόψε θα μιλήσουμε μόνο με αλήθειες», που είχε πει ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας στη συνέντευξή του στην ΕΡΤ το βράδυ της 14ης Ιουλίου 2015. Σημαδιακή ημερομηνία. Για όσους τον πιστεύουν, φυσικά.
Άγγελος Πολύδωρος