Η ιστορία του Χάτσικο, του σκύλου που συνδέεται διαχρονικά με τις έννοιες της πίστης και της αφοσίωσης, ξετυλίγεται μέσα από τις σελίδες του διηγήματος για παιδιά του Lluís Prats με τίτλο «Χάτσικο, ο σκύλος που περίμενε».
Ο Χάτσικο ήταν ένας σκύλος ράτσας Ακίτα ο οποίος έφτασε μέσα σε ένα κιβώτιο στον σιδηροδρομικό σταθμό της συνοικίας Σιμπούγια του Τόκιο, τον Ιανουάριο του 1924, προκειμένου να υιοθετηθεί από την οικογένεια του καθηγητή Χιντεσαμπούρο Ουένο.
Ο καθηγητής Ουένο φτάνει στο σταθμό για να παραλάβει τον σκύλο και παρόλο που προορίζεται ως κατοικίδιο της κόρης του, αναπτύσσει από την πρώτη στιγμή έναν δυνατό δεσμό μαζί του. Ο Ουένο αναλαμβάνει τη φροντίδα του κουταβιού και του δίνει το όνομα Χάτσικο.
Οι δυο τους αποκτούν σταθερές συνήθειες και μία από αυτές είναι όταν ο Χάτσικο συνοδεύει κάθε πρωί τον κύριο καθηγητή στον σταθμό, προκειμένου να επιβιβαστεί στο τρένο που τον μεταφέρει στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο και τον περιμένει στον ίδιο σταθμό, στις πέντε και μισή το απόγευμα, για να κάνουν το αντίστροφο δρομολόγιο ως το σπίτι τους.
Η ρουτίνα τους διακόπτεται απότομα όταν ο Χιντεσαμπούρο Ουένο πεθαίνει ξαφνικά, τον Μάιο του 1925.
Ο Χάτσικο, παρόλο που πέρασε μόνο ενάμιση χρόνο ως σκύλος του καθηγητή, τηρεί επί εννιά χρόνια την ίδια συνήθεια: στέκεται στην πλατεία του σταθμού περιμένοντας να δει το αφεντικό του να κατεβαίνει από το τρένο των πέντε και μισή.
Μέσα σε αυτά τα χρόνια ο σταθμός Σιμπούγια γίνεται το σπίτι του Χάτσικο. Ο σταθμάρχης, ο βοηθός του, οι μικροπωλητές αλλά και οι τακτικοί επιβάτες του τρένου αναλαμβάνουν τη φροντίδα του.
Η φήμη του Χάτσικο εξαπλώνεται στην Ιαπωνία και οι κάτοικοι της περιοχής αναθέτουν σε έναν γλύπτη να φιλοτεχνήσει ένα άγαλμα του σκύλου, που τοποθετείται στην πλατεία όπου λίγους μήνες αργότερα, στις 8 Μαρτίου του 1935, αφήνει την τελευταία του πνοή.
Εκδόσεις: Παπαδόπουλος
Συγγραφέας: Lluís Prats
Μετάφραση: Κλεοπατρα Ελαιοτριβιάρη
Εικονογράφηση: Zuzanna Celej
Σελίδες: 160
Τιμή: 9,99 ευρώ